Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego – ujednolicenie wykładni przepisów o zakresie skargi na przewlekłość postępowania

W dniu 10 stycznia 2013 roku Prokurator Generalny, działając na podstawie art. 60 § 2 ustawy z dnia 23 listopada 2002 roku o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052 z późn. zm.), skierował do Sądu Najwyższego wniosek o rozstrzygnięcie przez skład siedmiu sędziów zagadnienia prawnego wywołującego rozbieżności w orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz sądów powszechnych co do wykładni art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora oraz postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki, dalej: ustawa o skardze (Dz. U. z 2004 roku, Nr 179, poz. 1843 z późn. zm).

Przedmiotem jego wniosku było udzielenie odpowiedzi na pytanie:

„Czy sąd oceniając naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki powinien badać tok całego postępowania sądowego, czy też rozpatrując skargę strony w powyższym zakresie, może ograniczyć ocenę naruszenia prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, tylko do etapu postępowania w którym strona złożyła skargę?”.

W uchwale z dnia 28 marca 2013 roku (III SPZP 1/13), Sąd Najwyższy wywiódł m.in., iż o tym, że cały tok postępowania winien być uwzględniany przy rozpoznaniu skargi na przewlekłość przesądza wykładnia językowo-logiczna wspierana przez wykładnię systemową i funkcjonalną przepisów ustawy. Jednocześnie Sąd Najwyższy wskazał, iż skarga na przewlekłość postępowania podlega rozpoznaniu tylko w granicach podniesionych w niej zarzutów i obejmować może w całości tylko ten przebieg postępowania, który kończy się prawomocnym rozstrzygnięciem sądu.

Więcej informacji na stronie http://ms.gov.pl/pl/ogloszenia/news,4865,uchwala-skladu-7-sedziow-sadu-najwyzszego–.html